Historia wizytówek – część 1

Większość historyków jest zgodna, że początki wizytówek sięgają piętnastowiecznych Chin. Za ich wynalazcę uważa się jednego z ministrów Imperium Chińskiego, który był eunuchem. Pierwsze wizytówki były wielkości kart do gry, wykonywane ręcznie przy użyciu druku drzeworytowego. Technika ta polegała na pokryciu tuszem drewnianego bloku z wygrawerowanymi znakami, a następnie mocnym przyciśnięciu go do papieru. Początkowo do ich wytwarzania używano jedwabiu, później papieru ryżowego i czerpanego. Chińskie wizytówki były bardzo skromne kolorystycznie, za to bogato zdobione ornamentami, herbami oraz starannie wykaligrafowanymi wiadomościami i podpisami. W średniowiecznych Chinach wizytówki nazywane były kartami wizytowymi, ponieważ ich pierwotnym celem było zaanonsowanie chęci spotkania między dwiema osobami. Wśród wyższych klas społecznych – arystokracji i kupców wizytówki służyły jako narzędzie reklamy. Korzystając z usług gońca osoba zainteresowana autopromocją dostarczała swoją wizytówkę pod drzwi przedstawiciela bogatej elity, a służący umieszczał ją wśród innych dostarczonych w ten sam sposób wizytówek. Następnie bogaty chiński biznesmen przeglądał wszystkie otrzymane karty i decydował z kim zaaranżować spotkanie i rozpocząć interesy. W późniejszym czasie chińscy urzędnicy otrzymali obowiązek posługiwania się wizytówkami w swojej pracy – umieszczali na nich swoje imię, nazwisko oraz pełnioną funkcję.